Bunalım Perileriyle 5 Çayı

Sıcacık bir temmuz ortasına gelmişiz bile. Zamanın bu kadar hızlı akmasına artık şaşmıyorum,zamana yetişemez olmuşum ben. Akışına bıraka bıraka akışkan olan halim bunalım perilerine yakalandı bugün.

                                    

                                           &

Uzun zamandır yurt dışına taşınma gelgitlerim vardı. Dün gece bunun üzerine bir rüya gördüm. Amerika'ya taşınmışım ben LA'ya ya da San Fransisco'ya tam emin değilim. Rüyamdan uyanır uyanmaz hayır dedim ben bu ülkeden taşınamam aşırı ilginç ama hiç mutlu hissetmedim hiç bir şey bana ait değildi koşuyordum rüyamda fakat sokaklar bana ait değildi. Bastığım yer bana ait değildi huzursuzluk  kapladı içimi aitsizlik duygusuyla uyanıverdim birden. Meğer ne önemli şeymiş bulunduğun yere ait hissetmek. Dostoyevski'nin de dediği gibi ''Dünyanın en zor  hissi kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur. ''   Bu cümlenin doğruluğunu teyit etmiş oldum. Bir rüyaydı bu ama gerçek duygular içeriyordu. 

                                     &

Bir kahve yaptım bugün. Boş boş durdum bütün gün. Canım ne zaman sıkkın olsa boş boş dururum ben. Arkadaşım aradı canı ne zaman sıkkın olsa başka şeylerle meşgul edermiş kendini. Ben öyle değilim. O anı yaşamam lazım onu orada çözüp öyle yola devam etmem lazım. Yoksa artık yol boyunca arkadaşım olur yanımda. Böyle ortada bir sebep yokken canımın sıkkın olduğu zamanlarda hep ''Ben Kimim'' sorusunu soruyorum. Kendimi zorla döngü halinde olan bir paradoksun içine  soku veriyorum. Cevapsız olan bütün soruları soruyorum kendime. Ben kimin ne'siyim ? Annemin kızı mıyım ben ? Kendimin sahibi miyim ? Yolda yürüyenin yabancısı mıyım ?  Camlı balkonunda çiçeklerine suyunu veren can dostu muyum ? Bunları düşünürken aklıma Twitter'da çok gezen 7 yaşında ufacık bir çocuğun yazdığı dizeler geldi. 

Kıssadan Hisse '6 ''YOLUN ÜZERİNDEKİ KAYA''

 Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal, pireler berber iken. Ben bağda üzüm bekler, derede odun yükler iken. Bir varmış, bir yokmuş, masalın yalanı mı olurmuş...

                                                      & 

Masal o ya..  Bir zamanlar adı bilinmeyen bir ülkenin kralının aklına bir fikir gelmiş hemen askerlerine bir emir vererek sarayının yolu üzerine  kocaman bir kaya koydurmuş. 

Kendisi de gelen geçenlerin tepkisini görmek için ağaçların arasına saklanarak tüm gün yolu izleyeme başlamış. Sabahtan öğleye kadar ülkenin ileri gelenleri, zengin tüccarları, saray görevlileri ve pek çok kişi yoldan geçivermiş. Hepsi kayanın etrafından dolaşarak yollarına devam etmişler, pek çoğu da kızarak krala söylene söylene  verdikleri bu kadar vergiye rağmen kralın yolları bile temiz tutamadığını düşünüp yollarına devam etmişler. En sonunda saraya meyve ve sebze getiren bir köylü çıkagelmiş.

Dertleşelim

 Merhaba,

    2021'in bitmesine 5 ay kaldı. Benim aklım hala 2019 'da parkta oturmuş kankalarıyla çay içiyor . Geçen zamanın nasıl geçtiğini anlayabilen var mı ? Gözlerimi bir açtım 25 olmuşum ben. Gelecek kaygısını yaşamadığım saçma sapan dertlerimi devlet sorunu ettiğim ergenlik yıllarımı çok özledim. Hep cümlelerimizi şöyle kurarız ya  ''18 yaşıma geri dönebilsem'' ya da ''şimdiki aklım olsaydı o zamanlar şunu yapardım '' diye heh ! bu zamanları yaşadığımda aklımda hep Tolstoy'un Bisiklet Teorisi geliyor. Geç kalmışlık hissini iliklerime kadar hissettiğim o an kendimi böyle motive ediyorum işte. Sanki yaşım geçtikçe daha çok çocuksulaşıyorum, eskiden daha olgunmuşum gibi geliyor . Belki de çocukken içimde kalan şeyleri şimdi elde edebilme imkanım olduğu içindir. Bir de yaşı büyüdükçe daha mı çok yalnızlaşıyor insan.. Eskiden günümü gün ettiğim arkadaşlarımla telefonla görüşmek bile bazen yoruyor beni.. Uzanıp öylece tavana baksam diyorum tüm gün.  Ergen dizileri filmleri izleyip, İngilizcemi geliştirmek için yabancı arkadaşlarımla konuşuyorum. Tabii son olan olaylardan sonra insan biraz utanmıyor da değil. Adaletsizlikten açılıyor konu, kadın haklarına geliyor sonra, hatta ekonomiye de değiniliyor aradan sıvışıp kaçmak yada durup sonuna kadar savaşmaya çalışmak   ikileminin ortasında kalıyorum. Ee tabi amazon ruhlu bir Türk kadını olunca hiç bir şeyin altında kalmıyorumda. Bu sıcak havada kendime kış için hırka örüyorum. Kış en sevdiğim mevsimdir benim.

Bu Aralar Neler Oluyor ?

          

Herkese Merhaba :) 

Umarım güzel bir ay geçiriyorsunuzdur. Salgın hastalıkla boğuştuğumuz şu zaman da bir de alerjik öksürüğüm geldi buldu beni bir türlü kurtulamıyorum. Ramazan ayında olduğumuz için gün içinde takviye alamıyorum bu durum beni baya etkileyecek gibi. Salgın, öksürük, ramazan, sürekli evde olma izole zorunluluğu beni tam bir kısır döngünün içine sürüklemiş durumda. Neyse ki hala covide yakalanmadım en azından bunun için gururlanabilirim. Son durumlarda çevremde çok dikkat eden insanlarında salgına yakalandıklarını hata ağır şekilde geçirdiğini görüyorum. Sanırım ne kadar dikkat edersek edelim kendimizi dış dünyadan izole edip dışarıyla bağlantıyı tamamen kesmedikçe bu hastalık bizi teğet geçmeyecek. Yine de tedbirleri elden bırakmamak gerek. Aman dikkat. 

    Ramazan aylarında en çok arkadaşlarımla dışarıda iftar açmayı özledim 2 senedir bunu gerçekleştiremiyorum. Ama yine de bu olumsuzluklarında olumlu bir yönü olduğunu düşünüyorum. Kendimi her gün değiştirmek ve geliştirmek için çabalıyorum. Sıkı şekilde spor yapıyorum aynı zamanda yüz yogasına başladım.

Sana İhtiyacım Var !

        Pandemi döneminde hepimizin çevremizden yada sosyal medyadan sıkça duyduğu  bir cümle  var. ''Bana yardım edin'' ! Bu cümlenin ağırlığı altında çoğu zaman ezilmiş hissediyorum kendimi çünkü elimden gelenin daha fazlasını yapamıyorum. Çocukken mahallenin başına kadar evden pişen yiyeceklerden gönderirdi annem. Kimin kapısını çaldığımı unutabilirim ama elimde bir tabak yemeği gören insanların sıcak gülümsemesini unutamam. Bugün yan komşumun aç olup olmadığını bilmiyorum. Daha doğrusu adlarını bile bilmiyorum. Eskiden çat kapı gittiğimiz evler vardı habersiz hesapsızca.. Şu anda yan komşumun kapısında bile duramam çekinirim. Her zaman büyüklerimden dinlediğim ''Eski Yokluklar'' bugün varlar ama içleri boş, samimiyetsiz. Uzun zamandır aklımı kurcalayan bir dünya düzeni var bu döngüyü kıramam diyordum kendi kendime evet birileri şuan da aç yada birilerinin artığıyla kendilerini doyurmak zorunda çünkü başka bir kesim kendini çatlatana kadar doyurdu. Tek başıma başa çıkamam diye düşünüyordum. Taa kii Çin de yenen yemeğin bugün beni eve tıkması gerçeğiyle tokat gibi karşılaşmamla kendime geldim. Çin bana uçakla belki de 7-8  saat uzaklıkta fakat ben bugün orda yenilen yemeğin sonuçlarına katlanıyorum. Demek ki bir insan birilerinin hayatını bu kadar etkileyebilecek güce sahip demek ki içimizde ki potansiyel hepimizin hayatını değiştirebilir. Bugün daha fazlası için elimden bir şey gelmez. Sizden ufacık bir yardım istiyorum buraya güvendiğim bir kaç vakıf linki bırakıyorum lütfen 1 kişi de olsa bugün birileri tok uyusun. Gece uykuya dalmadan önce  kendimle hesaplaşırken bugün elimden geleni  yaptım demek istiyorum ve buna sizi de ortak etmek istiyorum. Bu yüzden bugün sizinle en güvendiğim vakıflarla tanıştıracağım. Dünya'nın her neresinde olursanız olun teknolojiniz ne kadar gelişirse gelişsin ne kadar refah seviyesi yükselirse yükselsin eğer yardıma ihtiyacınız varsa ve insanlar bunu görmezden geliyorsa ''Coğrafya Kaderdir'' lafı sizin içinde geçerlidir. 

    

Birkaç Film Üzerine

Herkese Merhabaa,

 Öncelikle yazımı okumaya değer bulduysanız çook teşekkür ederim. İlginçtir ki benim için kitap ve film veya dizi önerileri çok streslidir. Hele ki birinin benden film önerisi istemesi beni dakikalarca düşündürebilir. Bu konularda aşırı seçiciyim, aslında bu kadar seçici olmaya gerek var mı bilmiyorum ama kötü bir film izlemek beni aşırı derecede üzüyor ve inanılmaz büyük bir zaman kaybına uğramış gibi hissettiriyor. Bu yüzden eğer film izleyeceksem çok iyi araştırıp bulmayı misyon edindim kendime hele birde herkesin zevkine de güvenmem bu konuda. Kendime de  çok güvendiğimden değil ama sizin için bir kaç güzel film bırakmak istedim buraya umarım beğenirsiniz. 

HAYATIMA BAŞKASININ PENCERESİNDEN BAKIYORUM

 

Bugün kendime biraz zaman ayırdım. Başkalarını düşündüğümüz hep kendimizden verdiğimiz o döngüyü kırmak için attım kendimi boş bir odaya bu zamanı tescillendirmek içinde bir kitapla birlikte oturdum tüm gün. Başkasının hayatının dinleyicisi olmayı bıraktım kendimi dinledim. Kendimi tanıdım, keşfettim, neyin benlik olduğunu neyin beni mutlu edeceğini düşünüp durdum. Ah hepimizin aklının bir köşesinde durmaz mı zaten kendimizle ilgili sorular... Kendimizi ne kadar iyi tanıdığımızı bile bilemiyoruz çoğu zaman, bu hayat kavgasının safsataların içinde kaybolup gidiyoruz, yoğunluktan kendimize nasıl olduğumuzu bile sormuyoruz. Neyin tam sana göre olduğunu anlayamazsın demişti biri.. Bu sözün üstüne yıktım bütün aslalarımı. Neyin bana göre olduğunu bilemem demek ki; daha çok dans etmeli, yemek yapmalı, gezmeli , izlemeli bu hayatta. Her anın içinde kendini bulmalı. Başkalarının ve kendinin çöp kovası olmayı bırakmalı artık. Tek düzelikten çıkmalı, alternatifler bulmalı, yeni deneyimlerden korkmamalı.