HAYATI PROVA ETMEK

Uzun zaman sonra yalnızca kendimle vakit geçireceğim bir zaman dilimi oluştu. Hayatın bana uzattığı bir pasta dilimi gibi yedim o zamanı. Arkadaşlarımın buluşalım mesajlarına kayıtsız kaldım, kahvemi evde yaptım, bir fal kapattım.
Nedense kendimle baş başa kaldığım zamanlarda garip bir duygu besliyor beni hem çok seviyor hem de özlüyorum bir şeyleri. Sanki eski bir yaşantıdan kalan çığlık sesleri kaplıyor içimi sonra hafızamda bir video beliriyor. Nereden geliyor aklıma bu görüntü ve neden hafızamda sürekli dönüp duruyor, o anı nereden biliyorum ve neden hafızama kayıtlı bilmiyorum. Tek bildiğim bir şey  canlandırdığım o yaşantımı çok merak ediyorum.

İnanılmaz geç uyandım bugün. Ne zaman geç uyansam kesin bir kabus görmüş oluyorum hep mutsuz kalkıyorum kötü rüyalar görüyor ve hayatı kaçırdığımı düşünüyorum. Düzenli olarak spora gidiyorum fiziken çok problemim olmasa da kendimin en iyi versiyonunu var etmek adına neredeyse her sabah koşuyorum. En sevdiğim bücür iki insana sarılıyorum tüm hayatım aşkla doluyor sonra bir kaç iş başvurusu yapıyor gelen iş tekliflerini değerlendiriyor ve varoluş sanrılarımla  günü sonlandırıyorum. 

                                                           &

Hayata geç kalmaktan ölesiye korkuyorum ki en iyisi için çabalıyor fakat yine de yeterli hissedemiyorum sanki çabaladıkça avuç içlerime kadar nasır bağlıyorum bir yandan da salmak istiyorum... Tuttuğum o yakalama filesini bırakıp düşünmeden yaşamak istiyorum. Evden yürüttüğüm bir kaç işle kenarda olan bir kaç kuruşla idare etmek beni neden bu kadar korkutuyor bilmiyorum. Artık içimde büyüttüğüm  korkuları doğurup kaygısız yaşamayı da deneyimlemek istiyorum.

                                                          &

 Kitaplığımda okumadığım kitap kalmadı aklımda kesinlikle şu kitabı okumalıyım diyebileceğim kitap yok ne yapacağım şimdi eskiden okuyup beğenmediğim kitaplara da tekrardan şans verdim onları da tükettim ne yazık ki öylece boşlukta asılı kaldım. Aslında amacım biraz daha felsefe üzerine okumalar yapmak fakat bu kadar karmaşanın içinde şimdi sırası mı diyorum. Önce bir doğur büyüt kendini sar sarmala zamana ihtiyacın var ne gerek var hiçliğin ortasına atlamaya. 

Bu hafta da böyle bir hafta oldu. Var olanlarla olmayanlar arasında savaşlar, içsel yıkıcı depremler düşünmekten tsunami etkisi görmüş bir beyin ve mental anlamdan çöküş yaşayan bir enkaz. İnsan kendini iyileştirmeden hiçbir şeye başlayamıyor cidden.

Yitirmek: sahip olunan bir şeyi kaybetmek ondan yoksun kalmak. 

                                  

                                  ''kendini arayan yitirmeden bulamaz.''

                                                                         

Günün şarkısı