HAYATIMA BAŞKASININ PENCERESİNDEN BAKIYORUM

 

Bugün kendime biraz zaman ayırdım. Başkalarını düşündüğümüz hep kendimizden verdiğimiz o döngüyü kırmak için attım kendimi boş bir odaya bu zamanı tescillendirmek içinde bir kitapla birlikte oturdum tüm gün. Başkasının hayatının dinleyicisi olmayı bıraktım kendimi dinledim. Kendimi tanıdım, keşfettim, neyin benlik olduğunu neyin beni mutlu edeceğini düşünüp durdum. Ah hepimizin aklının bir köşesinde durmaz mı zaten kendimizle ilgili sorular... Kendimizi ne kadar iyi tanıdığımızı bile bilemiyoruz çoğu zaman, bu hayat kavgasının safsataların içinde kaybolup gidiyoruz, yoğunluktan kendimize nasıl olduğumuzu bile sormuyoruz. Neyin tam sana göre olduğunu anlayamazsın demişti biri.. Bu sözün üstüne yıktım bütün aslalarımı. Neyin bana göre olduğunu bilemem demek ki; daha çok dans etmeli, yemek yapmalı, gezmeli , izlemeli bu hayatta. Her anın içinde kendini bulmalı. Başkalarının ve kendinin çöp kovası olmayı bırakmalı artık. Tek düzelikten çıkmalı, alternatifler bulmalı, yeni deneyimlerden korkmamalı.

Yazmanın kolay uygulamanın zor olduğu yeni deneyimler... of ne çok korkutmuştur beni bu düşünce. Bütün özgüven eksikliğini hissettiğim tek yer. Konforumun dışına çıkmak ne imkansız gelmiştir, hiç zorlamak zorlanmak istememişimdir hayatımda. Kolay pes etmeyen ama zora da gelemeyen biriyim ben. Kendi hayatımda olan olayları inceliyorum şuan da gözümün önüne getiriyorum özelliklerimi kaçını ben seçtim kaçını bana  başkası bahşetti mesela. Dinim, ırkım, ten rengim, tuttuğum takım, hayat görüşüm, siyasi partim  kaçı ben kaçı beni yansıtıyor düşündüm. Kendime dışarıdan baktım. Çevremi okudum. Kendimi tanımaya niyet ettim bugün. Kendimi her şeyimle kabul ettim. Kaçtığım bütün iç huzursuzluklarımla yüzleştim. Kendime kızdım, kendimi affettim, her şeye artık önce kendimden başlamayı öğrendim. Önce can demenin bencillik olmadığını deneyimledim. Yalnız kendimle beslendim bugün. Ruhumun var oluş sancılarını duydum ve kendimi yıpratmaktan vazgeçtim. Her şey  olacağına varır sözünü hayatıma motto edindim. Yarına kendini daha iyi tanıyan ve anlayan birinin olgunluğuyla uyanacağım.  Bu satırlarımı muhteşem bir kitap ve belgesel önerisiyle sonlandırmak istiyorum. Bir akademisyenden hediye aldığım ve içinde hayatınıza etki edecek  öğütler bulunduran Öğretmenim Mori'yle Salı Buluşmaları kitabını okumanızı  Belgesel olarak ise   Makedonya da çekilen Hatice adında bir kadının hayatını konu edinen    Bal Ülkesi' ni izlemenizi tavsiye ederim. 

                                                    &