Bu cehennemden kurtulmak istiyorum.

Her gün ama her gün gözlerimi açar açmaz daha kötü ne olabilir diyerek kalkıyorum ve daha kötüsü oluyor bir sınırı olmalı diyorum her inişin bir çıkışı vardır değil mi ama daha aşağıya çekiliyorum.

Sevgili Sanal Günlüğüm,

çok çok çok kötü günler yaşıyorsun. Bunlarıda mı yaşayacaktım dediğin her şeyi yaşıyorsun ve gün senin için sadece doğup batıyor. İçinde debelenmiyorsun bile kucağına bırakılan bunca derdi taşıyıp duruyorsun. Daha ne kadar kucağımda tutacağım. Daha ne yaşayacağım bilmiyorum. Her günüm yeni bir ağırlıkla üstüme çullanıyor.

bugün biraz ağladım odamda tüm gün hiçbir şey yapmadan oturuyorum sessizce… spora gitmiyorum İngilizce çalışmıyorum hedeflerimi gözden geçirmiyorum. Yaşama tutunmak için hadi kalk kızım senden başka kimin var diyemiyorum. Hayatım bir anda çok kez alt üst oldu. Kendi verdiğim kararlar üzerinden değil. Bekliyorum şuan sadece bekliyorum geçmesini. Etrafımdaki sahtelikleri çok net görüyorum herkes bana yalan söylüyor kime güvenmeliyim bilmiyorum.içimdeki o sesi duyuyorum (hiç kimseye).

birine yaslanıp ağlamak istiyorum ama şuanlık göz yaşlarımı içime döküp bir uçurum kenarında olduğumu hayal ediyorum rüzgarın yüzümü dövmesiyle çığlık çığlığa bağırıyorum evet bunu hayal ediyorum. Duygularım düşüncelerim karmakarışık kiminle paylaşmalıyım bilmiyorum.Bu hisler çok uzaktı ama çok tanıdıktı… geçerken mi uğradı bana yoksa kalıcı olarak mı çaldı kapımı. Bir an önce gitmesini istiyorum kalbim aklım bedenim her şeyimle hissediyorum bu acıyı nefes alamıyorum boğazımda bir acı var içime attıklarım kalbimde patlayacak gibi. Sakin olmalıyım ben böyle biri değilim hemen toparlanmalıyım ama kalkamıyorum. Çok acıyorum kendime bu hisleri paylaşmak içime atmak kadar zor. Keşke keşke olup biten her şeyi sansürlemeden anlatabileceğim biri olsaydı hayatımda.. Evet arkadaşım çok hatta öyle ki 29 yıllık hayatımda ilkokuldan beri yakın arkadaş olduğum arkadaşlarım var fakat nasıl söylerim onların da bunca dertlerinin arasında hem anlatacaklarım oturup sessizlik isteyen cümleler taşırken kimi kendi üzüntüme çekebilirim ki çok çok yorgun hissediyorum. Hayatımda bir daha görmek istemeyeceğim insanların suratına bakmak zorunda kalmak beni aşırı yıpratıyor hele ki onlardan ömür boyu sorumluyken..

yaşadıklarımı sindiremediğim için biraz bağırsak sorunu yaşıyorum sanırım ya da ben öyle hissediyorum bilmiyorum 2 günde cildim ölesiye sivilcelenip atmış ki normal şekilde de değil böyle yara gibi kırmızı kırmızı neyse hallederiz helalde zamanla..

hayatım boyunca kimse beni düşünmedi kimsenin en sevdiği en düşündüğü en önem verdiği ya da önem verdiği olmadım genelde çöp kutusuyumdur gelirler anlatırlar haller derler sonra her şey geçer kurban ederler hep böyle biri oldum ne zaman tamam artık bitti desem vicdansızlıkla suçlandım her neyse içimden konuşuyorum suanda yazdığım her şeyi neden konuyu kendi kendime buraya getirdiysem. Hayat eğer zor zamanlarınızda sarılacağınız biri yoksa çok zor.

bazen iki kolumu kavuşturup kendime sarılıyorum sonra diyorum ki şükret ya kollarım olmasaydı nasıl sarılırdın kendine…

anlayacağın sevgili günlük çok zorlanıyorum ama halledecek güç gelir bana dimi.