14.08.2025

Bu cehennemden kurtulmak istiyorum.

Her gün ama her gün gözlerimi açar açmaz daha kötü ne olabilir diyerek kalkıyorum ve daha kötüsü oluyor bir sınırı olmalı diyorum her inişin bir çıkışı vardır değil mi ama daha aşağıya çekiliyorum.

Sevgili Sanal Günlüğüm,

çok çok çok kötü günler yaşıyorsun. Bunlarıda mı yaşayacaktım dediğin her şeyi yaşıyorsun ve gün senin için sadece doğup batıyor. İçinde debelenmiyorsun bile kucağına bırakılan bunca derdi taşıyıp duruyorsun. Daha ne kadar kucağımda tutacağım. Daha ne yaşayacağım bilmiyorum. Her günüm yeni bir ağırlıkla üstüme çullanıyor.

bugün biraz ağladım odamda tüm gün hiçbir şey yapmadan oturuyorum sessizce… spora gitmiyorum İngilizce çalışmıyorum hedeflerimi gözden geçirmiyorum. Yaşama tutunmak için hadi kalk kızım senden başka kimin var diyemiyorum. Hayatım bir anda çok kez alt üst oldu. Kendi verdiğim kararlar üzerinden değil. Bekliyorum şuan sadece bekliyorum geçmesini. Etrafımdaki sahtelikleri çok net görüyorum herkes bana yalan söylüyor kime güvenmeliyim bilmiyorum.içimdeki o sesi duyuyorum (hiç kimseye).

birine yaslanıp ağlamak istiyorum ama şuanlık göz yaşlarımı içime döküp bir uçurum kenarında olduğumu hayal ediyorum rüzgarın yüzümü dövmesiyle çığlık çığlığa bağırıyorum evet bunu hayal ediyorum. Duygularım düşüncelerim karmakarışık kiminle paylaşmalıyım bilmiyorum.Bu hisler çok uzaktı ama çok tanıdıktı…

geçerken mi uğradı bana yoksa kalıcı olarak mı çaldı kapımı. Bir an önce gitmesini istiyorum kalbim aklım bedenim her şeyimle hissediyorum bu acıyı nefes alamıyorum boğazımda bir acı var içime attıklarım kalbimde patlayacak gibi. Sakin olmalıyım ben böyle biri değilim hemen toparlanmalıyım ama kalkamıyorum. Çok acıyorum kendime bu hisleri paylaşmak içime atmak kadar zor. Keşke keşke olup biten her şeyi sansürlemeden anlatabileceğim biri olsaydı hayatımda.. Evet arkadaşım çok hatta öyle ki 29 yıllık hayatımda ilkokuldan beri yakın arkadaş olduğum arkadaşlarım var fakat nasıl söylerim onların da bunca dertlerinin arasında hem anlatacaklarım oturup sessizlik isteyen cümleler taşırken kimi kendi üzüntüme çekebilirim ki çok çok yorgun hissediyorum. Hayatımda bir daha görmek istemeyeceğim insanların suratına bakmak zorunda kalmak beni aşırı yıpratıyor hele ki onlardan ömür boyu sorumluyken..

yaşadıklarımı sindiremediğim için biraz bağırsak sorunu yaşıyorum sanırım ya da ben öyle hissediyorum bilmiyorum 2 günde cildim ölesiye sivilcelenip atmış ki normal şekilde de değil böyle yara gibi kırmızı kırmızı neyse hallederiz helalde zamanla..

hayatım boyunca kimse beni düşünmedi kimsenin en sevdiği en düşündüğü en önem verdiği ya da önem verdiği olmadım genelde çöp kutusuyumdur gelirler anlatırlar haller derler sonra her şey geçer kurban ederler hep böyle biri oldum ne zaman tamam artık bitti desem vicdansızlıkla suçlandım her neyse içimden konuşuyorum suanda yazdığım her şeyi neden konuyu kendi kendime buraya getirdiysem. Hayat eğer zor zamanlarınızda sarılacağınız biri yoksa çok zor.

bazen iki kolumu kavuşturup kendime sarılıyorum sonra diyorum ki şükret ya kollarım olmasaydı nasıl sarılırdın kendine…

anlayacağın sevgili günlük çok zorlanıyorum ama halledecek güç gelir bana dimi.

24 yorum:

  1. Merhabalar.
    Bu aralar herhalde hepimiz değişik cehennemler yaşıyoruz. Mütemadiyen bu böyle devam etmeyecek, elbette hepimiz bu cehennemlerden kurtulacağız. Ne kadar zorlansanız da tüm bunların üstesinden gelecek güç potansiyel olarak mevcut olup, yeri ve zamanı gelince devreye girecek. Sabır ve metanetle bekleyeceğiz.
    İnsanın sıkıntılarını, dertlerini, sorunlarını güvenle paylaşacağı bir dostu olmalı. Aksi halde, her şeyi içimize ata ata dert matçalısı oluruz.
    Selam ve saygılarımla birlikte sağlıcakla esen kalın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Recep Altun, değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim. Ne kadar da güzel dile getirdiniz evet herkesin kendi cehennemi var bir gün bitmesi umudu belki de insanı hayatta tutan. Yorumunuz bana güç verdi. İyi ki uğradınız sevgilerimle.

      Sil
  2. Benzer cehennemi 50 yaşımdan sonra yaşadım ve ömrüm boyumca eleştirmeme karşın terapi&ilaç desteği almak zorunda kaldım. Sorunu çözmüyor ama çözecek kadar perdeliyor (benim çözmem iki yılı buldu). Umarım geçer sizinkisi de!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Arakolpa, yorumunuz için gönülden teşekkür ederim. Yaşadıklarınızı paylaştığınız için de teşekkür ederim inanın bunları duymak beni üzse de aynı zaman da güçte verdi. Terapi tam anlamıyla bir çözüm olmasa da bazen yola tutulan bir ışık oluyor önümüzde ben daha o kadarına cesaret edemedim ama sizin çözüme ulaşmanız beni çok sevindirdi ayrıca kendi yolum içinde umut oldu paylaştığınız için çok teşekkür ederim.. Umarım hayatınızda ki her şey çok çok iyiye gider. sevgilerimle

      Sil
  3. Ahh canım benim, kocaman sarılmak istedim ben de sana... Seni anlıyorum, senin yazılarını okurken benim de aynen böyle hissettiğim zaman dilimleri geldi aklıma, sabahına alerjik reaksiyon gibi kaşıntıdan öleceğimi düşündüğüm cilt yansımaları yaşadım... Sadece şunu diyebilirim, geçiyor ve geçecek. Kendini filtresiz anlatma konusunda çevrende kimseyi bulamamanı da anlıyorum. O zaman bir kağıda yaz, kendi kendine konuş, varsa imkanın bir terapistle paylaş... Ama paylaş. Maalesef acının içine girmek tam da böyle bir şey, yanmadan kanatlar çıkmıyor. Kocaman sarıldım sana, umarım gün geçtikçe en azından hissettiğin acı hafifler... Filtresiz bir şekilde anlatmak istersen de buradayım. Mesaj kutum da sayfamda duruyor. Çok sevgiler ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Annabell, Güzel kadın 🤍 bu güzel yorumun için çok teşekkür ederim. Açıkçası çok zorlandığım bir anda belki de 15 saniye telefondan karmaşık duygularımın içerisinde yazmış olduğum bir yazı büyük ihtimal anlık anksiyete ya da yoğun kaygı yaşadım hatırlamıyorum bile geçen seneye kadar yaralarımı gösterme konusunda aşırı perdeliydim bu konuda öyle kibirliydim ki. Ama sonra bir faça izi gibi üstümde kaldılar bende onlarla yaşamayı ve göstermeyi öğrendim asla iyileşmeyecekler biliyorum ama artık göstermekten utanmıyorum. Sansürlemek zorunda kaldığım çok şey yaşadım çünkü kelimelere nasıl dökülür bilmiyorum. Kafamda tasarlıyorum evet böyle söyleyeceğim diyorum ama pratikte dilimden asla çıkmıyorlar öğrenemiyorum onları anlatmayı. Ama yine de desteğin için sonsuz teşekkür ederim bazen seni anlıyorum demek 1000 dert dinlemeye bedeldir. iyi ki varsın. Teşekkür ederim

      Sil
  4. mutlaka hepsi geçecek. sağlığına dikkat et ama. terapi almalısın olabiliyorsa, özel gidemiyorsan devlet hastanesi olabilir, eğer olabiliyorsa reiki gibi de olabilir. sabır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. deeptone, yorumun için çok teşekkür ederim. Birini anlatıp tamamen boşalmak bende telefon bataryası etkisi gösteriyor enerjimi tekrar topladığımda eskiye dönüyorum sanırım bunun için kendi bakış açımı yeniden şekillendirmem gerek bunun için de biraz ortam değişikliği şart !. Reiki mi ? bunu araştırıp deneyeceğim meditasyonları hep çok sevmişimdir ama bu sefer farklı bir yolculuk olacak gibi.

      Sil
  5. "hayatım boyunca kimse beni düşünmedi kimsenin en sevdiği en değer verdiği " olmadım diyorsun ya..işte tam bu yüzden hayatının en önemli kişisi en değer verdiğin en sevdiğin kişisi hem de tüm çarpık hatalı sorunlu hallerine rağmen KENDİN olur mu lütfen..sana emanet edilmiş bir sen var ya ona şefkatle ihtimam göstermeye ve korumaya çalışırken şunu daima hatırlamanı isterim, bunları yaşayan tek sen değilsin, yalnız değilsin ve vakti dolduğunda her şey biter, geçer..acılar ve sebepleri bile..sarıldım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar kıymetli cümleler bırakmışsınız çok teşekkür ederim. İnsan bazen en büyük eksikliğin kendine sahip çıkmak olduğunu hissediyor. Yalnız olmadığımı hatırlattığın için teşekkür ederim. Bu sarılmayı gönülden hissediyorum. Sevgilerimle

      Sil
  6. İnsanın kendini yalnız hissetmesi zor gerçekten. Keşke her şey daha farklı olsa, içindekileri paylaşabilsen. İnşallah her şey yoluna girer ve rahatlarsın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Duygu özkan, Temennilerin için çok teşekkür ederim. Hayat bu kırıldığı yerden filizleniyor insan. Zamanla geçeceğine eminim. Yorumun içinde çok teşekkür ederim. Sevgilerimle

      Sil
  7. Hayatta gerçek bir arkadaşım olmadı benim de hiç. Ben öyle hissedemedim yani.
    Yolcu gibi dolaşıyoruz yeryüzünde. Yolcunun ne kadar dostu olabilir ki? Her şey gelip geçicidir. Allah'dan başka kimimiz var ki?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçek arkadaşlık nedir kime denir bilemiyorum ama çok arkadaşım var dostum diyebileceğim insan da çok ama şuna da inanıyorum ki menfaat en ön safada. Bazen yalnız olmak o menfaatin içinde olmaktan iyi geliyor insana. Yorumun için çok teşekkür ederim Gürizan Sevgilerimle

      Sil
  8. Kötü duygulara, hatta hayatın kendisine, dünyaya karşı insanı idare eden şey, bir fâni olması sanırım. Yani çocukluğunu özler, "keşke büyümeseydim" der ama bir yaş daha almak rahatlatır insanı. Kökten huzura kavuşacağına inanır. Ölümsüzlüğün sırrını gamsızlar merak etsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen dünyaya çok dalıp öleceğimizi unutuyoruz ki her insan ölümü kendisine yakıştırmaz, hep başkaları ölür. Ali Demiral, yorumun için çok teşekkür ederim, sevgilerimle

      Sil
  9. Seni malesef ki çok iyi anlıyorum. Çok çok benzerlerini yaşadım, yaşıyorum. Herkesin süreci ve yaşadıkları farklıdır ama benzer hisleri deneyimleyen biri olarak söylüyorum, bekleyerek belki sakinleşebilirsin ama aksiyon almazsan hiçbir şey geçmiyor. Kendine sarıl, kendini ayağa kaldır ve meşgul ol derim. Önceki yazılarında planlarından bahsetmiştin. Biliyorum bu psikolojide zor ama başlayınca devamı geliyor. Sadece başla ve yaşa, düşünme. Yani bence. Sen yaşadıkça, yaşamında ilerledikçe bir bakarsın seni hak eden, aslında seninle uyumlu insanlar yaşamına girmiş. Ben artık hiç kimseden bir şey beklemiyorum ve her şeyi bekliyorum. Bilmiyorum anlatabildim mi? Bu nedenle kimseye takılmamalısın. Kendine sarılmalısın. Çok da üzme kendini. Biliyorum yine uzaktan demesi kolay ama ben çok fazla ağladığım, üzüldüğüm sinirlendiğim için ürtiker ve geçmeyen lekeler gibi sağlık sorunları yaşadım. Bu benim için son noktaydı. Hiçbir şey ama hiçbir şey için kendini yıpratmana değmez. Kendine dikkat et.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlkay, Satırlarında hem kendini hem de beni sarmalayan bir şefkat var.. Bekleyerek değil, adım atarak ilerlemek gerektiğini çok güzel hatırlattın. Deneyimini paylaşman bana bir kez daha yalnız olmadığımı hissettirdi. İyi ki yazdın, teşekkür ederim

      Sil
  10. hayatta bazı dönemler, dönemeçler fazlasıyla zorlayıcı ama sabır gösterdiğimizde ve içimizdeki umuda sarıldığımızda her şey bambaşka gözükebilir...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Maviye iz süren, haklısın bazen içinizde ki o umuda sarılmak gerek unutmamak gerek. Son derece sabırla ilerliyorum bir şeyi düzeltirken hiç beklemediğim şeyler de bozuluyor yine de akışa bırakıyorum her şey olması gerektiği gibi ilerleyecek biliyorum. Yorumun için çok teşekkür ederim, sevgilerle

      Sil
  11. Bazen herşeyi tanıdıklarına değil de tanımadıklarına anlatmak çok daha kolay. Daha tek kelime etmeden insanın gözünün önüne geliyor tanıdıklarının vereceği tepkiler ve hemen vazgeçebiliyor anlatmaktan.

    Bazen diyorum hiç tanımadığım biri gelse, anlatsam saatlerce eminim sende aynısını hissediyorsundur. Eğer öyleyse anlat sen bana ben dinlerim. Hem bilmiyorum aynı şehirde miyiz ama eğer öyleysek otururuz bir deniz kenarına iki sıcak çay içer hiç konuşmadan denize bakarız. Bazen birlikte susmak bile çok güzel. Eğer aynı şehirdeysek sen yaz bana ben bulurum seni. Üsküdar'da denize karşı bir çay içmeyelim mi yani?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. dövüşürken hanımefendi değilim, öyle bir cehennemin içindeyim ki kalbimde yaşadıklarım dilime yansımıyor bir türlü, anlatsam da anlatamam yani bazı duyguların içinden yalnızca gelip geçiyorum hem de gürültülü bir şekilde.. bu teklife nasıl hayır diyebilirim bence de oturup bir çay kahve içmenin zamanı geldi en kısa zamanda yapalım bunu 🤍

      Sil
  12. İnan bana yalnız değilsin, buraya yoruma yazan dostlar kadar, okuyan ya da bu yazıdan haberi bile olmayanların başında ne dertler var. "geçerken mi uğradı bana yoksa kalıcı olarak mı çaldı kapımı." demişsin ya, kalıcı değil onu söyleyeyim. Ancak bu sınavı bir şekilde atlatınca başka sınavlar gelecek, tüm bunlar hayattaki duruşunun bir yere evrilmesini sağlayacak. Sen yeterki seçimlerini iyi yap.
    Rahmetli annem ne yapardı biliyor musun, şehir içinde bir yerden bir yere giderken otobüslerde hiç tanımadığı birileriyle sohbet başlatır, hem onu dinler hem kendini dinlettirirdi. Kendi terapi yöntemini kendi bulmuş gibiydi sanki. Sana da benzer bir yöntem şart neden dersen, içinde biriktireceğin her problem daha sonra sağlık sorunu olarak dönebiliyor bu yüzden.
    Sevgili Monarosa sana her şeyi alt edebileceğin güç kuvvet diliyorum.
    Gözlerinden öperim. @>------

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Momentos, güzel yorumun için sonsuz teşekkür ederim. Ben savaşlarımı hep teke tek verdim hiç birini yenmeden sonrakiyle karşılaşmamıştım ama şimdi sanki tüm sorunlar üstüme kusuyor nereye varsam kapılar sert bir şekilde kapanıyor ve ben o kapıların altında kalıyorum daha ne yaşayabilirim demiştim büyük konuşmuşum dahası da varmış. Başkalarıyla konuşmak... hiç halim yok ama herkesin deşarj olma yöntemi çok farklıdır. Bende seni öperim. iyi ki uğramışsın bloguma. Sevgilerimle

      Sil