Mutluluk Nerede Bilmiyorum Ama Burada Değil

  

Ne düşündüm dün , Eylül ayına ne çok sorumluluk yüklüyoruz öyle. İnsan karşısına alıp hesap soramayacağı bir nesneye sorumluluk yükler mi hiç? Sosyal medya o kadar ilginç bir yer ki insanlar günlere sayılara aylara farklı anlamlar yükleyebiliyorlar. Eylül ayıda onlardan birisi. Eylül yazın bitimi sonbaharın başlangıcı benim için. Tam bir bahar, kış kızıyım. Eğer bir yaz ayını tatil yaparak geçirebiliyorsam o yıl yaz kızı da olabilirim elbette. Fakat evinde yada iş yerinde tüm gün kapalı bir kutunun içinde hapsolarak yaşanılan yazı nasıl sevebilirim ki. Eylül'e bir sorumluluk yüklemedim. Eylülden güzellikleri de getirmesini dilemedim.

                                                                  &

Mutluluk: Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu.

 ''Birine geri almaksızın hiç bir şeyi ödünç verdiniz mi? Evet geri almaksızın ödünç vermek'' Mutluluğun anlamına baktım. Beni tatmin eden evet benim için mutluluğun anlamı budur diyebileceğim bir tanımla karşılaşamadım ne yazık ki. Hep birilerine verilen ödünün sonucunda alınan durummuş gibi anlamlandırılmış. Hep mutlu olmak için çaba sarf etme ve başkasından geçme durumu vardı. Sahiden mutluluk başkasına verilen ödünler midir ? Ya da bir yaşam stili mi? Aslında bu konu hakkında bir şeyler yazmaya biraz çekindim. Mutluluğun tanımını bildiğimi düşünmüyorum. Çok göreceli olması ve bence spesifik bir örnekle tanımlanamaması durumu biraz zorlaştırıyor. Zaten 146 ülkenin içerisinde mutluluk sırası 104. olan bir ülke için bunu sorgulamak çok mantıklı değil. 

                                                                  &

Küçükken ananemin bir komşusu her hafta hediye alırdı bana bir keresinde kasasında bir sürü tüp bulunan bir kamyon almıştı. Bir keresinde de ananem ve dedem bana bir mutfak seti almışlardı içinde doğum günü pastası ve mumları bile olan bir set. En son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalışırken aklıma geldi bence insanın en son mutlu olduğu değil de en çok mutlu olduğu zamanlar daha çabuk aklına geliyor. Ananem ve dedemle geçen anılarımı çok seviyorum. Tabii insan tabiatı gereği değişen ve gelişen bir mahluktur. Büyüdükçe mutluluğun anlamı ve şekli değişiyor insan için. Bu aralar ise hiç büyümeyen bitkimle konuştuktan sonra hızlıca büyümesi gözlerimi yaşartıp beni mutlu etmedi değil; Aslında aradığım mutluluğun tanımı tam olarak bunları örnek gösterecek kadar somut değil. Schopenhauer 'in  de dediği gibi yaşam daima bir sona doğru akar. Yaşamın gayesi mutlu olmak değil arzulamak, çabalamak, özlemek ve acı çekmektir....  

Bir yazı okumuştum. Aklımda kaldığı kadarı şöyleydi: ''Nerede, nasıl, kim tarafından, ne şekilde doğduğumuz değil bu dünyada nasıl yaşadığımız ve nasıl ayrılacağımızdır önemli olan''  . Başka seçeneğimiz yok, hepimiz yaşamaya mahkumuz öyleyse en az acıyla nasıl yaşamamız gerektiğini öğrenmemiz gerek.  Ki her şey tezatlığından doğar. Yani acının olmadığı hiç bir yerde mutluluğu arayamayız bence. Bir sancıdır var olmayı sağlayan. 

Artık resmin içinde müzik saklı dememe gerek var mı ? Ama ben yine de tekrarlıyım resmin içinde bir müzik saklı.

                                                     

                                                              &