BEN YÜZLERCE KEZ TOPARLANMAYA ÇALIŞMIŞ AMA DAHA ÇOK DAĞILMIŞ BİR KIZIM

“Çünkü bilmediğini bilmek için bir hayli anlayış olmalı insanda: Bir kapının kapalı olduğunu anlamak için o kapıyı itmek gerekir.”

I. BÖLÜM

Selam,
Bu sabah hem çok geç hem de çok zor uyandım önce kendimi doyurup daha sonra dışarıdaki yaşama su ve mama hazırladım o kadar imreniyorum ki onlara bu kapitalist sisteme ayak uydurmak zorunda değiller her gün aynı derinin içinde hayatlarına devam ediyorlar.. Ben ise giydiğim bir tişörtü bir daha giyinemiyorum bile hatta bazen önceden giymiştim bunu deyip bir daha  giymeye utanıyorum.

II. BÖLÜM

Bir sabah kalktığınızda bambaşka biri olarak uyanmayı dilediniz mi hiç. Ben çok diledim. Başka bir isim başka bir görünüm başka bir hayat başka bir ülke başka bir dil başka bir yaşam hatta o yaşamdaki dertlerimi bile belirledim öyle uyanmak istedim ama tabii ki de olmadı. İçimde bir kabile yarattım farklı farklı karakterler hepsinin kendine ait dünyası kendine ait özgürlükleri vardı kimi aşkı bulmuş kimi zengin kimi aile konusundan çok şanslı kimi çok başarılı ama hiç biri ben değildi hatta benimle gerçek hayatta karşılaşsalar arkadaş dahi olmayacak kadar güzel hayata sahip olan karakterler var ettim. Tabii bunlar beynimde üç saniye falan yaşıyorlar sonra özgürlüklerine kavuşuyorlar sadece eski bir dostu hatırlar gibi kendilerini hatırlatıp sonra unutmama izin veriyorlar. Sanırım ben hafif deliyim. Yada çok okumaktan mı oluyor acaba bilemedim ama bildiğim bir şey var ki bu delilikle birlikte bir daha dünyaya gelsem aktris olmak isterdim içimdeki ütopik dünyayı yansıtmanın güzel bir yolu olurdu.